مقایسه تأثیر یک جلسه فعالیت استقامتی تداومی و تناوبی شدید بر مقادیر فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز سرمی در موش های صحرایی

سابقه و هدف: فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (bdnf) یکی از عوامل اصلی است که فعالیت ورزشی تداومی طولانی ­مدت از طریق افزایش آن باعث اثرات مثبت بر مغز می­ شود. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر یک جلسه فعالیت استقامتی تداومی (cee) و فعالیت تناوبی شدید (hiie) بر مقادیر bdnf سرمی موش­ های صحرایی می­ باشد. مواد و روش ­ها: در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی انتخاب و به ­روش تصادفی به سه گروه (cee،  hiieو کنترل) تقسیم شدند. بعد از آشنایی با تردمیل، آزمودنی ­ها (به­ جز گروه کنترل) یک جلسه فعالیت ورزشی مورد نظر گروه خود اجرا کردند. در انتهای پژوهش نمونه­ خون از تمام آزمودنی­ ها گرفته شد. نتایج: نتایج نشان داد سطوح bdnf در گروه­ cee به ­طور معنی داری از گروه hiie (0/001 p=) و گروه کنترل (0/001 p=) بیشتر است، اما تفاوت معنی­ داری بین گروه hiie و گروه کنترل مشاهده نشد (0/23 p=). نتیجه­ گیری: به ­نظر می­ رسد cee مداخله مناسب­ تری جهت افزایش bdnf می­ باشد و این فاکتور بیشتر از شدت، تحت تأثیر مدت فعالیت ورزشی می­ باشد. بنابراین، برای رسیدن به فواید فعالیت ورزشی بر روی سیستم عصبی مرکزی احتمالا فعالیت­ های طولانی­ مدت مفید­تر می­ باشند.